سندرم سروتونین هنگام مصرف داروهایی ایجاد می شود که باعث تجمع بیش از حد سروتونین در بدن می شوند. علائم مغز ، عضلات و سایر اندام ها مشاهده می شود.
فرم های ملایم سندرم سروتونین ممکن است در طی یک روز از قطع داروهای ایجاد کننده از بین برود. با این حال ، سندرم سروتونین شدید در صورت عدم درمان می تواند باعث مرگ شود.
سروتونین توسط سلولهای عصبی تولید می شود. این یک انتقال دهنده عصبی است که در تنظیم: دمای بدن ، هضم ، گردش خون ، تنفس مشارکت دارد. در کنترل خلق و خو و خواب مشارکت دارد. انتقال اطلاعات را در طول مسیرهای درد تنظیم می کند.
دلایل سندرم سروتونین چیست؟
سندرم سروتونین معمولاً زمانی اتفاق می افتد که ترکیبی از دو یا چند دارو که سطح سروتونین را افزایش می دهند. این در بیشتر موارد هنگام مصرف داروهای ضد افسردگی همراه با داروی میگرن یا مسکن افیون دیده می شود. علت دیگر سندرم سروتونین مصرف بیش از حد داروهای ضد افسردگی است.
داروهایی که با سندرم سروتونین همراه هستند را می توان در دسته های زیر طبقه بندی کرد:
داروهایی که تجزیه سروتونین را کاهش می دهند
این گروه از داروها شامل: مهار کننده های MAO (مهارکننده های مونوآمین اکسیداز ، مانند فنلزین ، ایزوکارباکسازید) ، متیلن بلو (رنگ) ، پروکاربازین (شیمی درمانی) ، لاینزولید (آنتی بیوتیک) و غیره.
داروهایی که جذب مجدد سروتونین را کاهش می دهند
این گروه از داروها شامل: مهارکننده های انتخابی بازجذب سروتونین (SSRI ها - zoloft ، prozac ، سیتالوپرام) ، مهارکننده های جذب مجدد سروتونین و نوراپی نفرین (SNRI ها - م ،ثر ، duxet) ، داروهای ضد افسردگی سه حلقه ای (آمین ها) ، والپروات) ، داروهای ضد التهاب (آنتی اکسیدان ، اپیداماسیدرون) ، آنتی اکسیدان ، مترن مسکن ها (مرفین ، ترامادول) ، دکسترومتورفان (که در بسیاری از داروها برای سرماخوردگی و آنفولانزا استفاده می شود) ، گیاه خار مریم و غیره
داروهایی که باعث افزایش پیش سازهای سروتونین یا آگونیست ها می شوند - تریپتوفان ، لیتیوم ، فنتانیل ، سوماتریپتان (برای درمان میگرن استفاده می شود)
داروهایی که ترشح سروتونین را افزایش می دهند - آمفتامین ها ، وجد
داروهایی که از تجزیه داروهای فوق جلوگیری می کنند - سیپروفلوکساسین ، فلوکونازول ، ریتوناویر (برای درمان عفونت HIV) ، آب گریپ فروت.
علائم سندرم سروتونین چیست؟
علائم سندرم سروتونین در طی چند ساعت پس از مصرف داروی جدید یا افزایش دوز دارویی که قبلاً مصرف کرده اید ، ظاهر می شود. علائم ممکن است از خفیف تا تهدید کننده زندگی باشد. شکایات زیر مشاهده می شود:
گیجی ، گمراهی
بی قراری ، تحریک پذیری
سردرد
میوکلونوس - انقباض عضله
سفتی عضله
لرزش
رفلکس های تقویت شده
حالت تهوع ، استفراغ ، اسهال
تعریق
لرز
ضربان قلب سریع
مردمک چشم گشاد
در سندرم سروتونین شدید دمای بالای 40 درجه سانتیگراد ، تشنج ، آریتمی ، هذیان ، از دست دادن هوشیاری وجود دارد.
سندرم سروتونین چگونه تشخیص داده می شود؟
هیچ آزمایش آزمایشگاهی خاصی برای تشخیص سندرم سروتونین وجود ندارد. سطح سروتونین سرم شاخص قابل اعتمادی نیست.
موارد زیر در تشخیص سندرم سروتونین نقش دارند:
سابقه - بیمار گزارش می کند که داروهایی را افزایش می دهد که سطح سروتونین را افزایش می دهند
علائم بالینی و معاینه جسمی بیمار - وجود علائم ذهنی ، علائم عضلانی
استثنای سایر دلایل - پزشک ممکن است تعدادی آزمایش آزمایشگاهی را برای رد کردن دلیل دیگر شکایات تجویز کند.
سندرم سروتونین را باید از موارد زیر تشخیص داد: سندرم بدخیم نورولپتیک ، عفونت های سیستم عصبی مرکزی ، ورم معده و روده ، سپسیس.
درمان سندرم سروتونین چیست؟
در نوع خفیف سندرم سروتونین ، قطع مصرف داروهای ایجاد کننده مشکل کافی است. علائم اغلب طی 24 تا 72 ساعت از بین می روند.
در سندرم سروتونین شدید ، بیمار باید در بیمارستان بستری شود. منصوب:
هیدراتاسیون - تزریق مایعات به صورت وریدی
شل کننده های عضلانی - داروهایی که تنش عضلانی را تسکین می دهند
بنزودیازپین ها - داروهایی که بر اضطراب ، تشنج تأثیر می گذارند
داروهایی که تولید سروتونین - سیپروهپتادین را مسدود می کنند.
