سازمان ملل تأمین آب آشامیدنی تمیز برای همه ساکنان کره زمین را یکی از اهداف بشردوستانه خود تعریف کرده است. میلیون ها نفر از ساکنان جهان به آب آشامیدنی دسترسی ندارند. صنایع مختلف از آب درآمد کسب می کنند. دسترسی به آب آشامیدنی یکی از 17 هدف توسعه پایدار است که توسط سازمان ملل در سال 2015 برای کشورهای عضو تعیین شده است. دسترسی به این مجموعه از "اهداف توسعه پایدار" طرحی است که سازمان ملل امیدوار است تا سال 2030 اجرا شود. هدف ششم این مجموعه تأمین "آب آشامیدنی تمیز و بهداشت" برای همه ، برخلاف آنچه ممکن است در ابتدا به نظر برسد نگاه سخت است. وضعیت کنونی جهان آینده ای روشن ندارد. گزارش ارائه شده توسط سازمان ملل در مارس 2020 به مناسبت "روز جهانی آب" حاوی اطلاعات تکان دهنده است. طبق این آمار ، در حال حاضر 2.2 میلیارد نفر روی کره زمین دسترسی مداوم به آب آشامیدنی تمیز ندارند. 785 میلیون نفر حتی نمی توانند منبع اصلی آب آشامیدنی خود را نیز تامین کنند. سه میلیارد و 600 میلیون نفر در مناطقی زندگی می کنند که حداقل یک بار در سال بسیار خشک است. فقر آب در بسیاری از نقاط جهان رو به افزایش است. بهداشت نامناسب و شیوع بیماریهای عفونی یکی از پیامدهای ناگوار عدم وجود آب تمیز است.
شرکت های بسیاری از صنایع مختلف در زمینه تأمین آب ، دفع فاضلاب ، تصفیه آب و زیرساخت ها شرکت دارند. به عنوان مثال ، آب باید استخراج شود ، به عنوان مثال ، از آبهای زیرزمینی پمپ شود یا از آبهای سطحی مانند دریاچه ها تأمین شود. سیستم های ذخیره سازی و لوله کشی برای ذخیره سازی ، حمل و نقل و تصفیه بخش دیگری از کار است. در کشورهایی مانند آلمان بزرگترین مصرف کننده آب تأمین کننده انرژی هستند که تقریبا نیمی از منابع آبی آلمان را مصرف می کنند. نیمه دیگر تقریباً به طور مساوی بین صنعت و معدن و تامین آب عمومی به خانوارهای خصوصی و مشاغل کوچک تقسیم می شود. آب بطری یکی از پر درآمد ترین مشاغل جهان است. این تنها آب آشامیدنی "عادی" نیست که برای فروش به مصرف کنندگان ارائه می شود. آب معدنی از چشمه های مختلف در سرتاسر جهان نیز میلیاردها یورو برای شرکت های بزرگی مانند نستله ایجاد می کند. البته شرکت سوئیسی Nestle به دلیل روشهای ناعادلانه خود در خرید و استخراج آب از چشمه ها و چشمه ها ، در سالهای اخیر مورد توجه بسیاری از رسانه ها قرار گرفته است. این شرکت نه تنها از فقر و نیاز کشورهای کمتر توسعه یافته بهره می برد بلکه حتی در کشورهای اروپایی فقط به درآمد خود فکر می کند. به عنوان مثال ، این نگرانی در حال حاضر با مقامات شهر کوچک ویتل در فرانسه در تضاد است. این شهر دارای چشمه های آب گرم است و مسئولان آن می خواهند از برداشت بیشتر آب از این چشمه ها جلوگیری کنند زیرا سطح آب زیرزمینی این شهر به طرز چشمگیری کاهش یافته است. دارد. نستله نیز مانند سایر صنایع بزرگ که روی آب سرمایه گذاری کرده اند ، علاقه چندانی به بهبود زیرساخت های آب و فاضلاب ندارد و ترجیح می دهد از فروش آب بطری در فروشگاه های مدرن درآمد کسب کند.